امروز تحقیقی را که موضوعش از خیلی قبل تعیین شده بود، شروع کردم. تحت عنوان دین و مدرنیته. در این باره به تحقیقات جالبی که در سخنرانی یکی از اعضای هیأت علمی دانشگاه تربیت معلم بیان شده برخوردم. این تحقیقات در حاصل 12 پژوهش میدانی در کشور در میان دانشجویان کشور بود. واقعاً تعجب کردم. در تهرانی که شاید بسیاری تصور کنند دین در آن غریب است این آمار بسیار معنادار و شاید عجیب باشد. اما واقعیت دارد.برای عدم اطاله کلام تنها به بخشی از آن اشاره می کنم:
... در مورد اعتقاد به خداوند به این نتیجه رسیده‌اند که حداقل بیش از 90 درصد از پاسخگویان به نوعی اظهار داشته‌اند که به خداوند اعتقاد دارند و درصد کسانی که اظهار بی‌اعتقادی به خداوند کرده‌اند، کمتر از 10 درصد بوده است. در مورد مناسک فردی هم به همین ترتیب بوده است، به خصوص اگر نماز را معرف مناسک فردی در نظر بگیریم، کسانی که اظهار داشته‌اند به ندرت نماز می‌خوانند یا اصلاً نماز نمی‌‌خوانند در بیشترین حالت ادامه مطلب...
ای کاش می دانستیم که هر روز با چه موجودی ارتباط داریم و چه کسی ما را خلق کرده است. نعمات او (که به حتی نمی توان به شمارش درآورد و ما چیزی از خودمان نداریم و هر چه هست از عنایت بی نظیر اوست)، وفای او (که هیچ عاشقی را نمی توانی بیابی که این چنین به دوستانش محبت و مهربانی کند و به وعده های عاشقانه اش جامه عمل بپوشاند)، توجه او (به کسانی که در شأن و رتبه بی نهایت او نیستند اما او با تمام اختلافی که در رتبه و جایگاه او نیستند با تمام صمیمت مهربانی می کند)، لطف های پنهان و پیدای او (که بسیاری از آن ها را نمی توان فهمید و حتی تصور نمود). 
یکی از برنامه های ارزشمندی که به درد تحقیق می خود برنامه One note است. این برنامه دارای ارزش های منحصر به فردی در امر فیش برداری از کتاب هاست. می توان فیش ها به صورت منظم درآورد و به صورت نامحدود در کامپیوتر ذخیره نمود. برای یافتن این برنامه لازم نیست جای دوری برویم بلکه کافی است آن را در لیست برنامه هایی پیدا کنیم که در office 2007 وجود دارد. در این برنامه حتی عکس های تحقیقی، صوت ها و فیلم ها نیز قابل ذخیره شدن است. می توان از امکانات گسترده گرافیکی، نمودار، جدوال مختلف و حتی از صفحات power point در تهیه فیش ها استفاده کرد و بعد هم در کنار هر کاری متن دلخواه را درج نمود. واقعاً برنامه زیبا و ارزشمندی است. من مدت ها بود که دنبال چنین برنامه ای بودم گویا microsoft فهمید و این برنامه را تولید نمود! خصوصیت ارزشمند دیگر این برنامه در امکان سریع و ساده فایل ها به کامپیوتر دیگر است در حالی که دیگر برنامه ها از export کمک گرفت این برنامه تنها باید فایل ها را کپی نمود و کار دیگری نمی خواهد. حتی در صفحات اینترنت اگر از ورژن های جدیدتر explorer استفاده می کنید برای ذخیره بخش هایی از صفحات وب برای این که وقت شما گرفته نشود، کافی است بعد از high light کردن بخش مورد نظر ، گزینه sent to one note در منوی بالای صفحه وب در سمت راست را انتخاب کنید، آن وقت قسمت مورد نظر صفحه به صفحات بدون عنوان در one note ذخیره شده و بعداً می توان آن را در فهرست دلخواه قرار داد. این برنامه به ویژه برای کسانی که می خواهند مقاله ای ارایه کنند یا پایان نامه خود را تنظیم کنند، توصیه می شود. چرا یاد دوران بچگی برایمان لذت بخش است؟ نگاه کردن به عکس ها و ورق زدن دفترچه های خاطرات بسیار جذاب است. یاد روزهایی که کنار پدر و مادر بودیم و از وجودشان لذت می بردیم. به ویژه اگر خدای نکرده کسی از آن ها در بین ما نباشد، یاد و خاطره او می تواند تسکین و مرحمی بر دل رنجیده مان باشد. واقعاً شاید ندانیم که این امر چرا می تواند موجبات خرسندی هر فردی را فراهم آورد. البته مسأله همین جا تمام نمی شود. حتی برگشت به این موضوع که چه درس هایی را در دوران دبیرستان می خواندیم و الآن دوباره آن ها را مرور کنیم، می تواند نوعی رجوع دلنشین به شمار آید. شاید جذاب ترین موقع برایم آن وقتی است که به فیش های مطالعاتی ام مراجعه می کنم که آن ها را در حیاط مدرسه راهنمایی ام نوشته بودم و حتی هنوز از آن ها نگهداری می کنم و در میان فیش هایم قرار دارد. دیروز به استاد فلسفه غربم می گفتم که چقدر خوب است در باره فلسفه علم جلسه ای داشته باشیم. البته ایشان که به من بسیار لطف دارند و حتی در جلسات قبلی هم به پیشنهاد های من سراپا تقصیر عمل کردند. به ایشان گفتم که اگر بشود میان فلسفه و درس های علوم تجربی و ریاضی بتوانیم ارتباطی بوجود آوریم و پژوهش هایی در این باره بنویسیم چقدر جالب است و باعث می شود درس هایی که در گذشته خواندیم برایمان مفید باشد. باعث می شود کتاب های فیزیک و ریاضی خودم را بار دیگر بخوانم و ... این ها همگی از ارزش گذشته ما برایمان خبر می دهد. هر چند که فلسفه این لذت درونی را ندانیم اما می دانیم که ارزشمند است. البته باید سعی کنیم تا حال و اکنونی ارزشمند داشته باشیم تا گذشته ما و یادآوری آنان برایمان لذت بخش باشد که ان شاءالله هست.
دیروز خبر بسیار عجیب و در عین حال تکان دهنده زیر را خواندم:
خوزه مستره مرد 51 ساله اسپانیایی هنگامی که سن و سال زیادی نداشت یک غده کوچک در روی لبش سبز شد.خوزه وقتی به دکتر رفت به تقاضای جراحی غده از سوی دکترش، پاسخ منفی داد.
وی که عضو انجمن شاهدان یهوه (یهودا) است بر اساس اعتقادات دینی اش خونرسانی از طریق دهان یا سایر بخشهای بدن به بیماران را دخالت در کار خدا می داند!
خانواده مستره که 30 سال قبل به این درد دچار شده است نیز از اعضای بسیار مقید انجمن شاهدان یهوه هستند. وی با وجود اصرارهای همسایگان مبنی بر مراجعه به پزشک و انجام جراحی، از آن سرباز زد.به تدریج غده به صورت وحشتناکی شروع به رشد کرد و ابتدا دهان و سپس بینی اش را مسدود کرد.بعد از مدتی هم، غده به حدی پیشرفت کرد که وی کور شد.
یک سؤال برای من پیش آمده بد نیست مطرح کنم:
آقای خوزه فردی مثل ما بود که دارای تمایلات و انگیزه های انسانی خاص خودش بود. او در محیطی زندگی می کرد که بیش از ما در باره این تمایلات صحبت می شود اما همه آنچه را داشت را برای برداشتی خرافی از خداوند و دینش فدا نمود. سؤال مهم این است که آیا حاضریم برای برداشت صحیح از دین و گفته های خداوند حتی از بخش کوچکی از تمایلاتمان دست برداریم؟ چطور یکی برای خرافات حاضرست از تمام زندگی و مواهبش حتی از بیناییش دست بردارد یکی هم برای حقیقت حاضر نیست به گوشه بسیار ناچیزی از تمایلاتش آسیب برسد؟ همه زندگی مان ادعا هست این طور نیست؟
